10 november, 2021 | Team Zorg voor Klimaat
De laatste week van COP26 is ingegaan; het einde is in zicht! Heeft de internationale klimaatconferentie ons tot nu toe verder gebracht in de strijd tegen klimaatverandering?
Al op de tweede dag van de conferentie in Glasgow werd aangekondigd dat meer dan honderd landen – waarin 85 procent van alle bossen ligt – beloofd hebben om nog vóór 2030 een einde te maken aan ontbossing. Zo’n 16,5 miljard euro wordt uitgetrokken om beschadigde bossen te herstellen en behouden. Nog diezelfde dag werd het zogenaamde “methaanpact” gesloten. Hierin spraken opnieuw meer dan honderd wereldleiders af om de uitstoot van het broeikasgas methaan binnen tien jaar met 30% terug te brengen.
Enkele dagen later kwam een derde groot voornemen naar buiten: een kopgroep van landen trekt binnen een paar jaar al hun overheidssteun voor buitenlandse projecten in de fossiele sector terug. Nederland verklaarde initieel alleen te stoppen met het investeren in bínnenlandse kolencentrales, maar ging na een aantal dagen toch overstag. Een groot besluit, want we staan momenteel garant voor zo’n 4,5 miljard euro voor de fossiele sector.
Ook op gezondheidsgebied wordt er vooruitgang geboekt. Centraal staat het zogenaamde “COP26 Health Programme”: een samenwerking tussen de WHO, de Britse overheid, de United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC), en belangengroepen als Health Care Without Harm. Vijftig van de aanwezige landen verklaarden in het kader van dit programma toe te werken naar een klimaatbestendige gezondheidszorg. Maar liefst 45 van hen zetten zich daarnaast in voor een duurzame zorgsector, met een beperkte uitstoot van broeikasgassen. Ook Nederland heeft afgesproken zich deze twee doelen te stellen. Helaas gaan we niet mee in het derde doel: het toewerken naar netto nul uitstoot van de zorg. Meer informatie over deze doelen vind je hier, en hier is te zien welke landen zich aan welk doel hebben verbonden.
Deze ontwikkelingen klinken positief. Maar: zijn het mijlpalen, of loze beloftes? Grote plannen maken is één, ze daadwerkelijk uitvoeren is iets anders. Geen van de plannen die worden gemaakt op deze COP, zijn bindend. Als we terugkijken naar de soms veelbelovende voornemens van zes jaar geleden in Parijs, wordt duidelijk dat lang niet al die beloftes zijn waargemaakt. Daarnaast ontbreken bij sommige van bovenstaande afspraken grote uitstoters zoals de Verenigde Staten, China, of Australië. Uiteindelijk zal het mettertijd duidelijk moeten worden. Om met de woorden te spreken van demissionair premier Rutte zelf: “Plannen is leuk, maar ook omzetten in realiteit. Van bla bla bla, naar action, action, action.”